Kaç farklı saatte yaşanabilir ki bir ömür? Her birinin tiktakları bize hayat yolculuğunda eşlik etmek gibi aynı misyonun birer parçası olsa da, bazen Salvador Dali’nin Eriyen Saat‘leri misali kaybolup gidiyoruz sonsuzluğa uzanan tünelde. Aslında bu saatlerin hepsi birer yol arkadaşı değil mi bizlere? O vakit neden bizim için her değerli olanı hoyratça tükettiğimiz gibi onları da harcıyoruz?
Yoksa Eşref Saati’nin hiçbir zaman gelmeyeceğinden mi korkuyoruz? Uygun zaman, belki de görünmezlik pelerini omuzunda, çoktan girdi bile kapıdan içeri…
Yaz Saati mi, Kış Saati‘ne mi takılıp kaldın, bizimle bir ileri bir geri oynadığı için?
Belki de hangi Yerel Saat‘e göre yaşamakta olduğunun karmaşası seni yiyip bitiren. Bedenin ve zihnin tamamen birbirinden farklı zaman dilimlerinde…
Nefret ettiğin Çalar Saat değil mi ki aslında seni çekip çeviren?
Dededen kalma eski bir Cep Saati‘nin zihnimizde çaktırdığı şimşekler, belki de artık geri getiremeyeceklerimizin en somut delili değil midir?
Her yıl değişen İftar Saati çocukluğundaki değerlere ulaşmışsa tekrar eğer, “eyvah” yerine “vay be” demek istemez misin?
Guguklu Saat ile geçmişine yaptığın yolculuklar en güzel filmin başlangıç gongu olmasın sakın?
Kol Saati mi, Kum Saati mi yoksa Güneş Saati mi anlatacak sana soluk aldığımız her anın paha biçilmez değerini…
Ama en önemlisi Vapur Saati ile yaklaşan Ayrılık Saati ile kaçırmamak Aşk Saati‘ni. Peşinden gitmek, kaçıp gitmesine izin vermemek ve bu uğurda elinden gelenin en iyisini yaptığından emin olmak gerek…
Dostlarla keyfine doyum olmayan Çay Saati gibi geçse keşke hayat. Nasıl ki kahkahaların, edilen lakırdıların sonu gelmesin isteriz, yaşamdaki her an da keşke bu çay saatlerindeki gibi akıp gitse. Oysa Kum Saati’nin boşalmasını izler gibi aceleyle tüketirsek günlerimizi, “oyun bitti” mesajı beliriverir hiç beklenmedik bir anda.
Hangisi senin saatin? Bulduysan eğer onu sımsıkı sarıl ve beraber akıp gidip bir ebruli desenin en güzel motifi olun…
Yazan:Ayşegül Çalmak Genç